Najważniejsi aktorzy występujący w serialu Wiedźmin aktualnie podróżują po świecie, żeby promować zapowiadane na 20 grudnia widowisko. Prym wiedzie tu oczywiście Henry Cavill, czyli odtwórca roli Geralta z Rivii, który bierze udział w licznych konwentach, spotkaniach z fanami, a także programach telewizyjnych, udzielając wyczerpujących wypowiedzi na temat całego przedsięwzięcia. Niespełna czterdziestoletni Brytyjczyk przy okazji dość konsekwentnie buduje też swój wizerunek hardcore’owego gracza, czego dobrym przykładem jest rozmowa, którą przeprowadził z nim Rich Eisen.
Studio CD Projekt Red jest mocno zainteresowane wizytą Henry’ego Cavilla w Warszawie. Odtwórca roli Geralta z Rivii w produkowanym przez stację Netflix serialu pojawi się w stolicy Polski już za niespełna dwa tygodnie, gdzie będzie uczestniczyć w przedpremierowym pokazie Wiedźmina. Producenci gier chcą wykorzystać tę okazję i zaproponowali aktorowi tour po warszawskim oddziale firmy. Co ciekawe, zaproszenie zostało wystosowane w formie komentarza pod instagramowym postem Cavilla, więc istnieje spora szansa, że główny zainteresowany nawet tego nie przeczyta.
Często powtarzane kłamstwo staje się w końcu prawdą. Do takich wniosków można dojść studiując wczorajszy wpis na twitterowym koncie Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Waszyngtonie, która dokonała kuriozalnej wtopy związanej z Wiedźminem. Człowiek zajmujący się profilami społecznościowymi w tej placówce chciał w dobrej wierze zareklamować nadchodzący serial Netfliksa z Geraltem w roli głównej, ale nie był on najwyraźniej świadomy, kto jest prawdziwym twórcą tej postaci. W rezultacie dowiedzieliśmy się, że Białego Wilka do życia powołała firma CD Projekt Red, a nie Andrzej Sapkowski.
Każdy, kto chciał spędzić trochę czasu z Triss Merigold w grze Wiedźmin 3: Dziki Gon, z pewnością doskonale pamięta, że pochodząca z Temerii czarodziejka uwikłała się w pomoc prześladowanym przez króla Radowida pobratymcom w Novigradzie. Kobieta zorganizowała misterny plan ucieczki dla uczonych i magów do Koviru, a pomoc Geralta z Rivii w tej kwestii okazała się wręcz nieoceniona. Cały ten poboczny wątek wieńczy ujmująca scena pożegnania Triss z wiedźminem, do której dochodzi w novigradzkim porcie. Sporo z Was z pewnością nie zdaje sobie sprawy z tego, że ma ona bardzo dużo wspólnego z filmem fabularnym Casablanca i o tym właśnie opowiemy Wam w niniejszym tekście.
Kilka dni temu wrzuciliśmy na nasz profil facebookowy i instagramowy ciekawostkę, z której wynikało, że Jakub Szamałek 120 razy poprawiał dialog pomiędzy Vesemirem i Geraltem w Wiedźminie 3 – konkretnie ten z początku pobytu obu panów w Białym Sadzie, tuż po zakończeniu prologu w Kaer Morhen. Jak się okazuje, podobny perfekcjonizm cechował nie tylko scenarzystów studia CD Projekt Red. Bartłomiej Gaweł, który przez jedenaście lat pracował w warszawskiej firmie, zdradził nam dziś, że okładka Dzikiego Gonu doczekała się około sześciuset różnych wersji, zanim zdecydowano się na tą ostateczną.
Ministerstwo Cyfryzacji udostępniło w sieci kolejny raport dotyczący imion nadawanych dzieciom w Polsce, który uwzględnia okres od 1 stycznia do 30 czerwca 2019 roku. Zestawienie potwierdza, że wśród rodziców wciąż największą popularnością cieszą się imiona Antoni i Jakub w przypadku chłopców oraz Zuzanna i Julia u dziewczynek. Nas zainteresowały jednak bardziej nietypowe rekordy, związane z książkami Andrzeja Sapkowskiego i grami stworzonymi na ich podstawie. Ranking dowodzi, że w bieżącym roku Polska wzbogaciła się o kolejnych Geraltów i Cirille, choć nie jest ich tak dużo, jak sugerowałaby to popularność Wiedźmina w naszym kraju.
Deweloperzy ze studia CD Projekt Red przed długi czas poprawiali różnorodne błędy w grze Wiedźmin 3, ale do tej pory nie udało im się usunąć wszystkich drobnych mankamentów, które nękają to dzieło. Dobrym tego przykładem jest zaginiony w akcji dialog z Talarem, który nie odpala się wskutek prozaicznego błędu w skryptach. Krótka, ale interesująca wymiana zdań z naczelnym szpiegiem Temerii została przywrócona dopiero przez jednego z moderów i to całkiem niedawno, bo zaledwie kilka tygodni temu. Rzecz jest o tyle interesująca, że dotyczy ona jednego z pierwszych pobocznych zadań, które możemy wykonać po odpaleniu Dzikiego Gonu.
Grę Wiedźmin 3 można pochwalić za sporo różnych rzeczy, ale bez wątpienia jednym z jej najlepszych elementów jest niesamowity klimat. Naszym zdaniem to właśnie on w dużej mierze zdecydował o sukcesie polskiej produkcji na Zachodzie, która swoją specyficzną atmosferą mocno odbiega od tego, co oferują inne tytuły z gatunku fantasy. Nie da się ukryć, że spory udział w budowaniu wspomnianego nastroju ma przesiąknięta słowiańskością muzyka, przygotowana przez Marcina Przybyłowicza. Polski kompozytor zaprosił do współpracy nie tylko swoich kolegów po fachu, ale również zespół Percival, który od lat zręcznie obraca się w takiej stylistyce. Efekt końcowy okazał się piorunujący. Zarówno podczas spokojnego przemierzenia wirtualnych krain, jak i w czasie walk, towarzyszą nam dźwięki kojarzące się z muzyką przodków zamieszkujących naszą część Europy. O ile jednak Przybyłowicz sprawnie przyporządkował znane utwory Percivala do konkretnych scen, to nie uniknął też jednej drobnej i całkiem zabawnej „wpadki”. Właśnie jej poświęcimy teraz trochę miejsca.
Firma CD Projekt Red nigdy nie ujawniła takich danych, ale jesteśmy w stanie się założyć, że „sprzedanie” Ciri Emhyrowi to jedna z najmniej popularnych decyzji, jaką podejmujemy w Wiedźminie 3. Nikt, kto zna Geralta z książek Andrzeja Sapkowskiego i jest świadomy jego wielkiej miłości do przybranej córki (konsekwentnie pokazywanej zresztą w grze), nie będzie w stanie z czystym sumieniem jej przehandlować za nilfgaardzkie floreny, przynajmniej podczas pierwszej próby ukończenia Dzikiego Gonu. Kolejne podejścia to jednak zupełnie inna bajka i czasem warto sprawdzić alternatywne rozwiązania. Po ponad czterech latach zdecydowaliśmy się w końcu to zrobić, sprawdzając przy okazji, czy rzecz w ogóle była warta świeczki.
Konieczność noszenia ubrań po starszym bracie i siostrze to zwyczaj znany w wielu polskich domach, choć nie da się ukryć, że dawniej był on znacznie częściej praktykowany niż dziś. Jeden z naszych Czytelników zwrócił nam uwagę, że w trzecim Wiedźminie zbroję po starszym bracie, Geralcie, przytulili Eskel i Lambert. Choć takie stwierdzenie jest oczywiście dużym nadużyciem, to jednak nie da się ukryć, że obaj bywalcy wiedźmińskiego siedliszcza w Kaer Morhen noszą taki sam rynsztunek, jaki Biały Wilk ubierał w drugiej odsłonie cyklu, o ile oczywiście go zdobył.
