Jedną z ważniejszych postaci w grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów jest Iorweth – dowódca lokalnego oddziału buntowników Scoia’tael, z którym Geralt może się sprzymierzyć lub wejść na wojenną ścieżkę. Jako na elfa przystało, szef bandy Wiewiórek świetnie posługuje się łukiem i to właśnie jego broń najbardziej rzuca się w oczy, gdy patrzymy na jego sylwetkę w grze. Iorweth korzysta bowiem z dość nietypowego łuku podwójnego zwanego Penobscot. Takiej samej broni używa również Ramsay Bolton w serialu Gra o Tron, w słynnej scenie z Rickonem z odcinka Bitwa bękartów. Czym zatem się wyróżnia?
Łuk Penobscot to ulepszona wersja łuku kablowego, jakiego używali rdzenni mieszkańcy obszarów arktycznych, czyli Inuici. Łęczysko było w nim wzmocnione specjalnym włóknem z materiału zrobionego z roślin lub zwierząt, co prowadziło do zwiększenia mocy oraz chroniło konstrukcję przed pęknięciem.
Indianie z plemienia Penobscot opracowali własną wersję łuku kablowego, dołączając do łęczyska za pomocą włókien drugi, mniejszy łuk. Ta nietypowa konstrukcja tworzyła jakby podwójną sprężynę i całkowicie zmieniała parametry broni. Łuk wymagał większej siły początkowej do naciągnięcia, ale nadawał przy tym znacznie większe przyspieszenie strzale w porównaniu do tradycyjnych konstrukcji.
Nie jest do końca jasne kiedy powstał podwójny łuk. Niektóre źródła podają, że było to około roku 1900, inne że to wynalazek sięgający XIV lub XV wieku. Jedna z legend głosi, że wódz Indian Penobscot skutecznie strzelał z niego do Wikingów oddalonych o kilkaset jardów (100 jardów to 91 metrów). Bardziej wiarygodne i rzeczowe informacje podają natomiast, że podwójny łuk miał sporą przewagę w starciu z europejskimi kolonizatorami, uzbrojonymi w muszkiety celne na zaledwie 50 jardów (45 metrów) i wymagające bardzo długiego ładowania.
Biorąc pod uwagę moc i zasięg podwójnego łuku, można pokusić się o stwierdzenie, że zarówno Iorweth jak i Ramsay używali czegoś w rodzaju średniowiecznego karabinu wyborowego. Elf był strzelcem wyborowym, więc taka konkluzja nie jest pozbawiona sensu.